Marrëdhënia prind-fëmijë ka ndryshuar shumë gjatë shekullit të kaluar. Kjo ka rezultuar pjesërisht nga kalimi i shpejtë i rritjes së fëmijëve nga të qenit një aktivitet me bazë komunitare në një aktivitet më individualist. Një tjetër arsye për ndryshimin ka qenë qëndrimi ndaj të pasurit një fëmijë – ajo që dikur ishte një veprimtari e paracaktuar tani është bërë vullnetare dhe shumica e prindërve kanë fëmijë sipas dëshirës dhe jo rastësisht, gjë që ndryshon dinamikën dhe perceptimin e prindërve.

Ndoshta ndryshimi më i madh në marrëdhëniet prind-fëmijë ka ndodhur në dy dekadat e fundit, me ardhjen e epokës dixhitale. Ky ndryshim është më i dukshëm në marrëdhëniet midis një fëmije adoleshent dhe prindit. Adoleshenca është fillimi i individualizimit dhe shëndeti fizik, mendor dhe emocional i fëmijës gjatë kësaj periudhe varet në mënyrë kritike nga marrëdhëniet dhe ndryshimet e tij brenda familjes dhe në veçanti me prindërit.

Adoloshentët dixhitale harxhojnë afërsisht 12 orë në ditë në biseda dhe tekste në rrjetet sociale.

Natyrisht, teknologjia dixhitale është bërë një mënyrë mbizotëruese e komunikimit brenda familjeve dhe padyshim që ka zgjeruar mundësitë dhe shpeshtësinë e shtuar të ndërveprimit midis prindit dhe adoleshencës. Epoka dixhitale ka ndryshuar natyrën hierarkike të marrëdhënies konvencionale prind-fëmijë në një formë që është më e barabartë dhe intime sesa ka qenë në të kaluarën.

Dixhitalizimi është, sidoqoftë, një shpatë me dy tehe. Ndërsa siguron mbështetje në kohë për adoleshentët nga prindërit dhe kujdestarët, dhe një siguri të menjëhershme ndaj prindit, ajo është akuzuar për ngadalësimin e zhvillimit përmes mbikëqyrjes ndaj udhëzimeve prindërore.

Është e pamohueshme që në aspektin e marrëdhënieve prindërore dhe prindër-fëmijë, epoka dixhitale është shumë e ndryshme nga ajo që i parapriu asaj, por duhet të pranohet gjithashtu se nga mjetet dixhitale kanë përfituar edhe prindërit. Prindërit vetë janë sot të ndryshëm dhe siç ka qenë gjithmonë, prindërit duhet të adaptojnë dhe bashkojnë qëndrimet dhe aktivitetet e prindërve me mjedisin e pasur dixhital në të cilin kanë lindur fëmijët e tyre. Duhet përpjekje e ndërgjegjshme dhe korrigjim i vazhdueshëm i kursit për të anashkaluar pengesat e mjeteve dixhitale dhe për të forcuar pasuritë që këto mjete sjellin në lidhjen prind-fëmijë.